เริ่มจาก....มีผู้หญิงคนหนึ่งมีความใฝ่ฝันว่าอยากไปเรียนต่างประเทศ ประเทศไหนก็ได้ ณ ตอนนั้น แต่แล้วช่วงเวลาก็ผ่านไป จนวันหนึ่งความฝันนั้นกลายเป็นความตื่นเต้น เมื่อรู้ว่าเราจะต้องไปเรียน Summer ที่ประเทศอังกฤษ.....เป็นเวลาประมาณ 3 เดือน อื้มหืมมมมมมม ตื่นเต้นนนนนนนนน
วันเดินทาง....26 มีนาคม 2013 จากกรุงเทพ มุ่งหน้าสู่อังกฤษ.....
ย้อนกลับไปเมื่อสองปีที่แล้ว เราอายุ 17 ปี และเป็นครั้งแรกที่พ่อกับแม่ยอมให้เราออกนอกประเทศคนเดียว นึกถึงวันนั้นมันยังหวิวๆอยู่เลย ว่าไปถึงแล้วจะทำอะไรบ้าง จะอยู่ยังไง จะเรียนรู้เรื่องไหม แต่ในเมื่อมันเป็นความฝันของเรา เราก็จะทำมันให้เต็มที่!! ปล.ขอขอบคุณผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ (ครอบครัวที่ดีที่สุด)
หลังจากที่เช็คอิน กอดพ่อแม่ กอดเพื่อนๆ น้องๆที่ไปส่งเสร็จแล้ว ต่อไปก็เป็นการช่วยชีวิตตัวเองแล้ว เพราะหลังจากที่เดินเข้าไปใน ตม. เราจะต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
ได้เวลาเหินฟ้ามุ่งสู่เมืองผู้ดีแล้ว....โดยสายการบิน Emirate airlines
เป็นสายการบินที่ขึ้นชื่อเรื่องอาหารเป็นอย่างมากกกกก ปลื้มมมมมมมมมมมมมม
หลังจากที่เอนหลังได้ 6 ชั่วโมง จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงกัปตันพูดว่า....ขณะนี้เรากำลังบินอยู่เหนือน่านฟ้าสหรัฐอาหรับเอมิเรต์(แปลไทย) อ่อ!! เราต้องแวะเปลี่ยนเครื่องที่นี่!!!
สหรัฐอาหรับเอมิเรต์หรือดูไบเป็นสนามบินที่ติด 1 ใน 5 ที่สนามบินดีที่สุดในโลก
หลังจากแวะเปลี่ยนเครื่องที่ดูไบแล้ว...เราก็ออกเดินทางกันต่อเพื่อไปถึงจุดมุ่งหมายของเรา
5 ชม ผ่านไป ฟิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววว
ถึงแล้ววววอังกฤษ อังกฤษ อังกฤษ ประเทศที่ค่าครองชีพแพงที่สุดในโลกกกกก
เนื่องจากในปีที่เราไป เป็นปีที่แจ็คพอตแตกที่ประเทศอังกฤษพอดี เป็นปีที่หิมะตกหนักมากในรอบ 40 ปี ทำให้เราได้สัมผัสหิมะเป็นช่วงเวลานานมากกกก
เมืองที่เราจะไปเรียนและใช้ชีวิตอยู่ตลอด 3 เดือน คือ Wrexham อยู่ทางตอนเหนือของเวลล์ อ้อ! ลืมบอกไปค่ะที่เวลล์เขามีภาษาเป็นของตัวเองด้วยนะค่ะ
ถ้าพูดถึง Wrexham หลายคนคงจะไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ เป็นเมืองเล็กๆ ที่สวยมากๆ น่าอยู่มาก เป็นเมืองแนวคันทรี่หน่อยๆ เป็นเมืองภูเขา มีทุ่งหญ้าสีเขียว เลี้ยงแกะกันส่วนใหญ่
เมื่อนั่งรถมาถึง College
เราเรียนที่ Yale college เป็น College ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง Wrexham แถมยังอยู่ติดกับแหล่งชอปปิ้งขนาดใหญ่ หรือ สยามสแควร์บ้านเรานั้นเอง ดังนั้นเวลาที่ดีที่สุดคือหลังเลิกเรียน เพราะจะได้ของติดตัวกลับบ้านเกือบทุกวัน
การเรียนการสอนของที่นี่จะแตกต่างกับเมืองไทยอย่างสิ้นเชิง ที่อังกฤษเขาจะเรียนกันแบบใช้เหตุผลและอิสระในความคิด ทุกคำตอบที่ตอบไป ไม่มีคำว่า ผิด.......
เรามาเรียนที่นี่ก็จะเหมือนเรียนที่เมืองไทย เพราะเรียนทุกวิชาเหมือนกัน แต่บางวันก็จะเรียนแค่ครึ่งวัน เพราะอีกครึ่งวันก็ไปทัศนศึกษาตามที่คอเลจพาไป
เรามาอยู่ที่นี่ หลายคนคงสงสัยว่าเราไปอยู่ที่ไหน อยู่กับใคร???
เรามาอยู่ที่นี่เรามาอยู่กับ Host family โฮสคือ ครอบครัวชาวอังกฤษที่จะคอยดูแลเราเรื่องต่างๆ พาไปเที่ยว ไปนู้นนี่นั้น
โฮสเราชื่อ Joanne โฮสไม่มีลูกและไม่มีสัตว์เลี้ยงค่ะ ซึ่งตรงกับความประสงค์ของเราพอดีเลยยย
ส่วนเรื่องอาหารการกินนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยย อาหารจัดเต็มทุกวันน แต่เรากินไม่ค่อยได้ มันไม่อร่อยเลยย หรือเป็นเพราะเราติดรสจัดมากไปหน่อย 5555
ต่อไปเราจะพาไปทัวร์ห้องนอนของเราเอง
เราชอบห้องนอนเรามากกก ห้องนอนเราสามารถจินตนาการได้ว่า เรากำลังเป็นเจ้าหญิงอยู่ 555 ตอนแรกมันเรียบร้อยมาก แต่พออยู่ไปอยู่มา มันเริ่มกลายเป็นกองขยะขนาดย่อม อิอิ
จากบ้านโฮสสู่ College.......
ระยะทางจากบ้านโฮสไปคอเลจ ถือว่าระยะทางพอเดินได้ ประมาณ 3-4 กิโล ใช้เวลาเดินทางไปคอเลจประมาณ 20 นาที แต่เนื่องด้วยมันเป็นระยะทางที่ต้องเดินขึ้นเขาและเป็นทางตรง มันเลยทำให้เรารู้สึกว่ามันไกลมากก
ระหว่างมักสวยงามเสมอ ระหว่างทางที่เดินกลับบ้าน มักจะมีเรื่องราวต่างๆเข้ามาทำให้ถึงบ้านช้าเสมอ ทั้งหิมะ มาร์เก็ต และต้นไม้ริมทาง......แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อวันหนึ่งเดินไปเจอพื้นที่ว่างที่มีแต่หิมะปกคลุม ในใจเราคิดว่ามันคือสนามเด็กเล่น เราเลยลงไปกลิ้งเล่น กระโดดถ่ายรูป และ บลาบลาาาาา แต่หลังจากผ่านไปได้ 3 วัน เราเอารูปลงอินตราแกรม เพื่อนที่คอเลจเข้ามาเห็น เขาบอกเราว่า รู้มั้ยที่นี่คืออะไร นะตอนนั้นหัวใจเราลงไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว สักพักเสียงที่ไม่อยากได้ยิน ก้อดังขึ้นมา "มันคือสุสานของคนท้องถิ่น" อื้มหืมมมม สตั้นไป 1 นาที พอหลังเลิกเรียน เรารีบไปขมาทันที (เป็นภาษาไทยนะ)
หลังจากที่เรียนๆ เล่นๆ เที่ยวๆ ไปได้สักระยะ ก็ถึงเวลากลับเมืองไทยแล้ว มันมีทั้งความรู้สึกดีๆเริ่มเกิดขึ้น เมื่อเรารู้สึกว่าเราหลงรักประเทศนี้ไปแล้วว หลงรักแบบไม่มีวันเลิกรักด้วยยย
ตลอดระยะเวลา 3 เดือนที่ผ่านมา เราได้อะไรจากประเทศอังกฤษเยอะมาก เราได้เพื่อนใหม่ ได้ครอบครัวใหม่ ได้มิตรภาพใหม่ๆระหว่างเด็กไทยกับเด็กยุโรป ได้เดินบนถนนสายใหม่ที่ไม่มีคำว่ารถติด ไม่มีป้ายภาษาไทย และประสบการณ์ใหม่ๆที่ไม่มีวันลืม และจะขอจดจำเรื่องราวในเมืองผู้ดีตลอดไป.......
เราไม่รู้หรอกว่าทางที่จะเด
แล้วเจอกันในทริปต่อไป....หากข้อมูลหรือคำพูดผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ :) By...bkcrazytravel
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น